Englisch | Deutsch |
---|---|
panting noun [UK: ˈpænt.ɪŋ] [US: ˈpænt.ɪŋ] | das Keuchen◼◼◼Substantiv |
panting [UK: ˈpænt.ɪŋ] [US: ˈpænt.ɪŋ] | keuchend◼◼◼ |
pant [panted, panting, pants] verb [UK: pænt] [US: ˈpænt] | hecheln [hechelte; hat gehechelt]◼◼◼VerbThe dog is panting. = Der Hund hechelt. keuchen [keuchte; hat gekeucht]◼◼◼VerbHe was panting. = Er keuchte. lechzen [lechzte; hat gelechzt]◼◻◻Verb |