| Deutsch | Türkisch |
|---|
| Taue | halat |
| tauen [es taute; es hat getaut] Verb | erimekverb çözülmekverb |
der Tau [des Taues,des Taus; —] Substantiv
n m | halatnoun çiynoun şebnemnoun |
stauen [staute; hat gestaut] Verb
{su} | biriktirmekverb |
stauen [staute; hat gestaut] Verb
{trafik} | tıkanmakverb |
