Deutsch-Türkisch Wörterbuch »
rede bedeutet auf Türkisch
| Deutsch | Türkisch |
|---|---|
| die Rede [der Rede; die Reden] Substantiv f | konuşmanoun söylevnoun |
| die Rede [der Rede; die Reden] Substantiv | hitabenoun nutuknoun |
| der reden [redete; hat geredet über +AKK] Verb | konuşmaverb konuşmakverb söylemekverb söylevverb |
| die Redensart [der Redensart; die Redensarten] Substantiv f | deyimnoun deyişnoun |
| Redensarten | |
| die Rederei [der Rederei; die Redereien] Substantiv f | armatörlüknoun vapur şirketinoun |
| Redereien | |
| anreden [redete an; hat angeredet] Verb | hitapverb hitap etmekverb |
| einreden [redete ein; hat eingeredet] Verb | inandırmakverb kandırmakverb |
| mitreden [redete mit; hat mitgeredet] Verb | |
| zureden [redete zu; hat zugeredet] Verb | üstüne varmakverb |
| die Redewendung [der Redewendung; die Redewendungen] Phrase f | deyimnoun |
| Redewendungen | |
| die Anrede [der Anrede; die Anreden] Substantiv f | hitapnoun |
| die Ausrede [der Ausrede; die Ausreden] Substantiv f | bahanenoun mazeretnoun |
| Ausreden | |
| das Gerede [des Geredes; —] Substantiv n | dedikodunoun gevezeliknoun |
| rreden | |
| verabreden [verabredete; hat verabredet] Verb | kararlaştırmakverb randevulaşmakverb sözleşmekverb |
| die Widerrede [der Widerrede; die Widerreden] Substantiv | itiraznoun karşı çıkmanoun |
