kanon bedeutet auf Polnisch
| Deutsch | Polnisch |
|---|---|
| der Kanon [des Kanon; die Kanons, die Kanones, —] Substantiv | kanon(biblijny) zamknięty zbiór ksiąg uznany w Kościele za natchnione; kanon(kościelny) modlitwa eucharystyczna, część mszy świętej; kanon(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) (bibliotekoznawstwo, bibliotekoznawczy) lista norm, zasad, tekstów o podstawowym znaczeniu kanon(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) ogólnie przyjęta zasada czy wzorzec (postępowania, estetyki, itp.); kanon(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) forma muzyczna z powtarzającym się tematem; kanon(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) pojedynczy przepis w kodeksie |
| der Kanon [des Kanon; die Kanons, die Kanones, —] Adjektiv | zaokrąglonyadjective |
| die Kanonade [der Kanonade; die Kanonaden] Substantiv | kanonada(wojskowość, wojskowy) silny, długotrwały ostrzał z dział, nawała artyleryjska |
| die Kanone [der Kanone; die Kanonen] Substantiv | armata(wojskowość, wojskowy) działo o długiej lufie; kanon(dawniej, dawny) (wojskowość, wojskowy) nazwa armaty |
| das Kanonenboot [des Kanonenboot(e)s; die Kanonenboote] Substantiv | kanonierka(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) historyczna klasa okrętów artyleryjskich średniej lub małej wielkości |
| das Kanonenfutter [des Kanonenfutters; —] Substantiv | mięso armatnie(związek frazeologiczny) (wojskowość, wojskowy) żołnierze wysyłani na pewną śmierć, żołnierze mający zginąć na wojnie |
| die Kanonenkugel [der Kanonenkugel; die Kanonenkugeln] Substantiv | kula armatnianoun |
| der Kanonier [des Kanoniers; die Kanoniere] Substantiv | kanonier(wojskowość, wojskowy) żołnierz obsługujący działo, szeregowiec artylerii |
| der Kanoniker [des Kanonikers; die Kanoniker] Substantiv | kanonik(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zakonnik z zakonu Kanoników Regularnych św. Augustyna; |
| kanonisch [kanonischer; am kanonischsten] Adjektiv | kanoniczny(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z kanonami, odnoszący się do kanonów |
| Heiligsprechung | Kanonisation | Kanonisierung Substantiv | kanonizacja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oficjalne uznanie zmarłego za świętego i zezwolenie na jego publiczny kult w Kościele katolickim lub Cerkwi prawosławnej; |
| die Schneekanone [der Schneekanone; die Schneekanonen] Substantiv | armatka śniegowanoun armatka śnieżnanoun |
