Deutsch-Polnisch Wörterbuch »

ire bedeutet auf Polnisch

DeutschPolnisch
der Ire [des Iren; die Iren] Substantiv

Iryjczyk(etnografia, etnograficzny) mieszkaniec Irlandii pochodzenia celtyckiego
noun

Ire | Irin Substantiv

Irlandczyknoun
osoba narodowości irlandzkiej, obywatel Irlandii; (także, też) mieszkaniec Irlandii Północnej

Irene Substantiv

Irenanoun
imię żeńskie;

Irenäus Substantiv

Ireneusznoun
imię męskie;

das Accessoire [des Accessoires; die Accessoires] Substantiv

modne dodatkinoun

das Accessoire [des Accessoires; die Accessoires] Adjektiv

boczny(przenośnie, przenośnia) nie główny
adjective

direkt [direkter; am direktesten] Adjektiv

bezpośredniadjective
taki, który nie działa zgodnie z konwencjami lub konwenansami; jest szczery, naturalny

bezpośredniadjective
taki, który nie ma pośredników ani ogniw pośrednich; taki, który trafia do kogoś lub czegoś wprost

direkt [direkter; am direktesten] Adverb

na żywoadverb
będąc przedstawianym w sposób bezpośredni, a nie z nagrania

wprostadverb
bezpośrednio

indirekt [indirekter; am indirektesten] Phrase

indirektniphrase

indirekt [indirekter; am indirektesten] Adjektiv

okrężnyadjective
dążący do celu nie wprost

pośredniadjective
nie odnoszący się do czegoś wprost; nie dotyczący czegoś bezpośrednio

indirekt [indirekter; am indirektesten] Adverb

pośrednioadverb
w sposób pośredni

antireligiös Adjektiv

antyreligijnyadjective
skierowany przeciwko religii, niechętny wobec religii

antirevolutionär Adjektiv

antyrewolucyjny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) wrogi rewolucji; występujący przeciwko rewolucji
adjective

Antirezession Adjektiv

antyrecesyjny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (ekonomia, ekonomiczny) mający zlikwidować albo złagodzić skutki recesji
adjective

Bibliolatire Substantiv

bibliolatrianoun
oddawanie zbytniej czci Biblii, kult Biblii

die Bireme [der Bireme; die Biremen] Substantiv

birema(starożytność) (marynarka) (zobacz) diera
noun

die Bireme [der Bireme; die Biremen] Adjektiv

dwurzędowyadjective
składający się z dwóch rzędów lub mający dwa rzędy czegoś

das Birett [des Birett(e)s; die Birette] (drei- bzw. vierkantige Kopfbedeckung katholischer Geistlicher) Substantiv

biret(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) kanciaste nakrycie głowy duchownych
noun

Brumaire Substantiv

brumairenoun
nazwa drugiego miesiąca we francuskim kalendarzu rewolucyjnym;

das Buenos Aires [des Buenos Aires; —] Substantiv

Buenos Aires(geografia, geograficzny) miasto, stolica Argentyny;
noun

Calvaire Substantiv

kalwaria(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) (architektura, architektoniczny) przedstawienie w obrazie lub rzeźbie biblijnych scen związanych z ostatnimi godzinami życia Jezusa, umieszczonych w specjalnych kaplicach stacyjnych;
noun

kalwaria(przenośnie, przenośnia) pasmo cierpień, mąk
noun

Centre-Val de Loire Substantiv

Region Centralny-Dolina Loary(geografia, geograficzny) (administracja) region administracyjny w środkowej Francji;
noun

das der Computervirus [des Computerviruses; die Computerviren] Substantiv

wirus komputerowynoun

direkte Rede Substantiv

mowa niezależna(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (językoznawstwo, językoznawczy) dosłowne przytoczenie czyichś słów wyodrębnione z narracji cudzysłowem lub myślnikiem;
noun

direktes Objekt

dopełnienie bliższe

die Direktion [der Direktion; die Direktionen] Substantiv

dyrekcja(administracja) grupa osób zarządzających instytucją z dyrektorem na czele
noun

dyrekcja(dawniej, dawny) kierunek
noun

dyrekcja(zarządzanie) sprawowanie obowiązków dyrektorskich
noun

dyrekcjanoun
siedziba dyrekcji (1.1)

die Direktive [der Direktive; die Direktiven] Substantiv

dyrektywa(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) regulacja prawna, zarządzenie dot. danej kwestii
noun

der Direktor [des Direktors; die Direktoren] Substantiv

dyrektornoun
osoba zarządzająca jakąś instytucją

die Direktorin [der Direktorin; die Direktorinnen] Substantiv

dyrektorkanoun

reżyserkanoun
kobieta uprawiająca zawód reżysera

der Emir [des Emirs; die Emire] Substantiv

emirnoun
tytuł książęcy przysługujący władcom w państwach arabskich

fair [fairer; am fairsten] Adjektiv

fairadjective

der Fakir [des Fakirs; die Fakire] Substantiv

fakirnoun
żebrzący ascetyczny mnich muzułmański;

12