erb- bedeutet auf Polnisch
| Deutsch | Polnisch |
|---|---|
| erbrechen | übergeben Verb | wymiotować(fizjologia, fizjologiczny) zwracać przez usta zawartość żołądka |
| Erbrochenes Substantiv | wymiocinynoun |
| die Erbschaft [der Erbschaft; die Erbschaften] Substantiv | dziedziczenie(rzeczownik odczasownikowy) od dziedziczyć spadek(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) własność zostawiana przez kogoś po śmierci dla jakiejś osoby; zapis(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rozporządzenie w testamencie o przeznaczeniu komuś czegoś w spadku |
| die Erbse [der Erbse; die Erbsen] Substantiv | bobowate(systematyka) (botanika, botaniczny) Fabaceae Lindl., rodzina roślin należąca do rzędu bobowców; groch(botanika, botaniczny) Pisum L., roślina uprawna z rodziny bobowatych; groszek(botanika, botaniczny) Lathyrus L., roślina o prostej lub pnącej się łodydze i kwiatach o różnych kolorach; groszek(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) zielone nasiona grochu; także potrawa z tych nasion motylkowate(botanika, botaniczny) Fabaceae Lindl., rodzina roślin należąca do rzędu bobowców; |
| die Erbse [der Erbse; die Erbsen] Adjektiv | grochowyadjective |
| Erbsen mit Kohl Substantiv | groch z kapustą(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) tradycyjne jarskie danie wigilijne z gotowanego żółtego grochu, kiszonej kapusty i grzybów; |
| die Erbsensuppe [der Erbsensuppe; die Erbsensuppen] Substantiv | grochówka(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) zupa gotowana na bazie grochu, w Polsce tradycyjnie gęsta, z żółtego grochu, na wywarze mięsnym, z ziemniakami, wędzonką i majerankiem; |
| Erbsenzähler Substantiv | nitpiker(slangowo) osoba czepiająca się nieistotnych szczegółów |
| das Erbstück [des Erbstück(e)s; die Erbstücke] Substantiv | dziedzictwonoun |
| Adverb | Umstandswort Substantiv | przysłówek(gramatyka) część mowy określająca sposób, czas lub miejsce wykonywania czynności albo stopień nasycenia cechy wyrażonej przymiotnikiem; |
| außer Wettbewerb | außerhalb des Wettbewerbs Adjektiv | pozakonkursowyadjective |
| derb | grob | robust | roh Adjektiv | rubasznyadjective |
| reflexives Verb | Reflexivverb Substantiv | czasownik zwrotny(gramatyka) czasownik, który w języku polskim odnosi się do wykonawcy czynności przez zaimek „się”, a w innych językach przez odpowiednią końcówkę lub właściwy zaimek zwrotny |
| unflätig | derb | ordinär Adjektiv | plugawyadjective |
| Verb | Zeitwort | Verbum Substantiv | czasownik(gramatyka) część mowy opisująca czynności lub stany; |
