Deutsch | Norwegisch |
---|---|
klingen [klang; hat geklungen] Verb v | kimeverb klingeverb lydeverb låteverb |
die Klinge [der Klinge; die Klingen] Substantiv f | bladnoun klingenoun |
hell klingend | |
die Messerklinge [der Messerklinge; die Messerklingen] Phrase f | knivbladnoun |
die Rasierklinge [der Rasierklinge; die Rasierklingen] Substantiv f | barberbladnoun |
schlecht klingen |