Tysk-Polsk ordbok »

du betyder på polska

TyskaPolska
das du [des Dus; —] Substantiv

ty(gramatyka) druga osoba liczby pojedynczej
noun

sein [ich bin, du bist, er/sie/es ist, wir sind, ihr seid, sie sind; war/ ist gewesen] Pronomen

jegopronoun
3. (osoba) lp, rodzaj męski

jegopronoun
3. (osoba) lp, rodzaj nijaki

sein [ich bin, du bist, er/sie/es ist, wir sind, ihr seid, sie sind; war/ ist gewesen] Verb

byćverb
charakteryzować się jakąś cechą

byćverb
istnieć; trwać

byćverb
należeć do jakiejś organizacji

byćverb
pracować jako ktoś, wykonywać jakiś zawód; zajmować się czymś z zainteresowań

byćverb
uczestniczyć w czymś

sein [ich bin, du bist, er/sie/es ist, wir sind, ihr seid, sie sind; war/ ist gewesen] Substantiv

przebywanie(rzeczownik odczasownikowy) od przebywać
noun

du sein | ich haben dich Interjection

berekinterjection
okrzyk używany po dotknięciu podczas zabawy w berka (1.1)

tragen [du trägst, du trugst, du trügest; er trägt; hat getragen; trag (e ) ] Verb

nieśćverb
zmieniać położenie jakiegoś przedmiotu, idąc i będąc nim obciążonym

nosićverb
fizycznie trzymając zmieniać położenie zewnętrznego obiektu

nosićverb
o ubraniu, okularach, znakach, itd mieć na sobie

taszczyć(potocznie, potoczny) nieść, ciągnąć z trudem coś (rzadziej kogoś), ciężkiego lub niewygodnego
verb

Tragen [du trägst, du trugst, du trügest; er trägt; hat getragen; trag (e ) ] Substantiv

noszenie(rzeczownik odczasownikowy) od nosić
noun

der Dual [des Duals; die Duale] Substantiv

liczba podwójna(gramatyka) w deklinacji: cecha wyrazu opisującego dokładnie dwa elementy, różna od liczby mnogiej;
noun

der Dual [des Duals; die Duale] Adjektiv

dwoistyadjective
mający dwie części, dwie natury, dwie postaci

der Dualismus [des Dualismus; die Dualismen] Substantiv

dobro i złonoun

dualizm(filozofia, filozoficzny) nurt w filozofii uznający za postawę bytu dwie odrębne substancje
noun

dualizmnoun
dwoistość, istnienie obok siebie dwóch oddzielnych nurtów, zjawisk itd.

die Dualität [der Dualität; —] Substantiv

dwoistośćnoun
składanie się z dwóch części, aspektów

das Dubai Substantiv

Dubaj(geografia, geograficzny) jeden z siedmiu emiratów tworzących Zjednoczone Emiraty Arabskie;
noun

Dubaj(geografia, geograficzny) stolica emiratu (1.1);
noun

das Dublin [des Dublinu; —] Substantiv

Dublin(geografia, geograficzny) stolica Irlandii;
noun

Hrabstwo Dublinnoun

die Dublone [der Dublone; die Dublonen] (frühere spanische Goldmünze) Substantiv

dublon(numizmatyka, numizmatyczny) złota moneta używana w Hiszpanii m.in. w latach 1537–1817;
noun

das Dubnium [des Dubniums; —] Substantiv

dubn(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Db i liczbie atomowej 105;
noun

Dubrovnik Substantiv

Dubrownik(geografia, geograficzny) portowe miasto na południu Chorwacji, nad Adriatykiem;
noun

Dubrowyzja Substantiv

Dąbrowica(geografia, geograficzny) miasto rejonowe na Ukrainie w obwodzie rówieńskim;
noun

die Ducht [der Ducht; die Duchten] Verb

krzyżowaćverb
powodować udaremnienie, psucie czegoś

das ducken Verb

kucaćverb
obniżać się opierając ciało na zgiętych nogach

das Ducken Substantiv

cringe(slangowo) żenada, zażenowanie, wstyd
noun

Duckface Substantiv

dzióbek(przenośnie, przenośnia) usta, zwłaszcza ściśnięte
noun

der Dudelsack [des Dudelsack(e)s; die Dudelsäcke] Substantiv

dudy(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) ludowy instrument muzyczny z grupy aerofonów stroikowych;
noun

Dudelsackspieler | Dudelsackpfeifer Substantiv

dudziarz(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) osoba grająca na dudach
noun

Dudinka Substantiv

Dudinka(geografia, geograficzny) miasto w azjatyckiej części Rosji, ośrodek administracyjny dawnego Tajmyrskiego (Dołgańsko-Nienieckiego) Okręgu Autonomicznego, w Kraju Krasnojarskim, nad Dudinką (1.2) i Jenisejem;
noun

Dudypta Substantiv

Dudypta(geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rzeka w azjatyckiej części Rosji w Kraju Krasnojarskim, prawy dopływ Piasiny;
noun

Duell | Zweikampf Substantiv

pojedyneknoun
dawna metoda rozwiązywania zatargów honorowych polegająca na walce dwóch przeciwników używających broni siecznej lub palnej w obecności sekundantów

duellieren [duellierte; hat duelliert] Verb

pojedynkowaćverb

das Duett [des Duett(e)s; die Duette] Substantiv

duet(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) zespół muzyczny złożony z dwóch osób
noun

12