blühen betyder på polska
| Tyska | Polska |
|---|---|
| blühen [blühte; hat geblüht] Verb | kwitnąć(botanika, botaniczny) rozwijać i wydawać kwiaty |
| blühen | florieren Verb | kwitnąć(przenośnie, przenośnia) rozwijać się, prosperować |
| Abblühen | Verblühen Substantiv | przekwitanie(rzeczownik odczasownikowy) od przekwitać |
| aufblühen [blühte auf; ist aufgeblüht] Verb | rozkwitać(botanika, botaniczny) rozwijać się z pąka w kwiat rozkwitać(przenośnie, przenośnia) osiągać pełnię rozwoju, świetności |
| bl. | blühen | floruit(książkowy) określenie poprzedzające datę lub przedział dat dla wskazania, kiedy dana osoba bądź też organizacja czy szkoła była aktywna; |
| Blüte | Blühen Substantiv | kwitnienie(botanika, botaniczny) okres dojrzałości u roślin nasiennych, w którym dochodzi do wytwarzania kwiatów |
| erblühen [erblühte; ist erblüht] Verb | zakwitaćverb |
| frühblühend | |
| herbstblühende Zaubernuss Substantiv | oczar wirginijski(botanika, botaniczny) Hamamelis virginiana gatunek krzewu lub drzewa z rodziny oczarowatych, pochodzący ze wschodnich stanów USA i z Kanady, uprawiany jako roślina ozdobna, wykorzystywany także jako roślina lecznicza i do wyrobu kosmetyków; |
| verblühen [verblühte; ist verblüht] Verb | przekwitać(fizjologia, fizjologiczny) tracić żeńskie zdolności rozrodcze; przechodzić klimakterium |
| verblühen | verwelken Verb | przekwitaćverb |
