Szwedzki | Polski |
---|---|
motstånd [~et; pl. ~] substantiv | buntnoun opór(fizyka, fizyczny) siła bierna pojawiająca się w trakcie wprawiania ciała w ruch lub spowodowana ruchem tego ciała, skierowana w stronę przeciwną od kierunku ruchu opórnoun opórnoun |
motståndare [~n; pl. ~, best. pl. -ståndarna] substantiv | adwersarz(przestarzałe, przestarzały) oponent, rywal przeciwniczkanoun przeciwnik(wojskowość, wojskowy) (sport, sportowy) także przenośnie ten, przeciwko któremu się walczy lub rozgrywa grę przeciwniknoun |
motståndskraftig [~t ~a] adjektiv | odpornyadjective odpornyadjective |
följa minsta motståndets lag | iść po linii najmniejszego oporuwybierać najprostsze, najłatwiejsze rozwiązanie, niewymagające trudu, wysiłku |
meningsmotståndare [~n; pl. ~, best. pl. -motståndarna] substantiv | przeciwnik(wojskowość, wojskowy) (sport, sportowy) także przenośnie ten, przeciwko któremu się walczy lub rozgrywa grę |
oemotståndlig [~t ~a] adjektiv | nieodpartyadjective |