słownik Polsko-Niemiecki »
ziemia w języku niemieckim
| Polski | Niemiecki |
|---|---|
| Ziemia (astronomia, astronomiczny) trzecia pod względem oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego; noun | Erde | WeltSubstantiv |
| ziemia (geografia, geograficzny) kraina geograficzna noun | der Boden [des Bodens; die Böden]Substantiv |
| ziemia noun działka rolnicza lub budowlana | das Grundstück [des Grundstück(e)s; die Grundstücke]Substantiv |
| ziemia noun gleba | die Erde [der Erde; die Erden]Substantiv |
| ziemia noun grunt, podłoże (także w budynku) | Boden | ErdeSubstantiv |
| Ziemia chełmińska | |
| ziemia niczyja (geografia, geograficzny) obszar niezamieszkały, nie należący do nikogo; w czasach kolonialnych – obszar niepodbity noun | das Niemandsland [des Niemandsland(e)s; —]Substantiv |
| Ziemia Obiecana (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) według Biblii terytorium, które Bóg obiecał Abrahamowi i jego potomkom, Kanaan; noun | Gelobtes LandSubstantiv |
| ziemia uprawna phrase | das Bauland [des Bauland(e)s; —]Phrase |
| Ziemia Święta (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) miejsca w Palestynie opisane w Nowym Testamencie, gdzie urodził się, żył i umarł Jezus Chrystus; noun | Heiliges LandSubstantiv |
| ziemianin noun | der Gutsherr [des Gutsherren; die Gutsherren]Substantiv |
| Ziemianin noun mieszkaniec Ziemi | der Erdbewohner [des Erdbewohners; die Erdbewohner]Substantiv |
| Ziemianka noun mieszkanka Ziemi | ErdbewohnerinSubstantiv |
