rochen w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| der Rochen [des Rochens; die Rochen] Substantiv | płaszczka(ichtiologia, ichtiologiczny) silnie spłaszczona ryba żyjąca przy dnie morskim; rajanoun |
| gebrochen [gebrochener; am gebrochensten] Adjektiv | złamanyadjective |
| ansprechen [sprach an; hat angesprochen] Verb | adresowaćverb napocząćverb zaczepiaćverb |
| ausgesprochen Adverb | wcaleadverb |
| außerordentlich | ausgesprochen | überragend Adjektiv | wybitnyadjective |
| besprechen [besprach; hat besprochen] Verb | obmawiać(przestarzałe, przestarzały) poddawać analizie, dyskusji |
| durchbrechen [brach durch; hat/ist durchgebrochen] Verb | nadziewaćverb |
| einbrechen [brach ein; hat/ist eingebrochen] Substantiv | lejnoun |
| entsprechen [entsprach; hat entsprochen] Verb | odpowiadaćverb |
| Erbrechen [erbrach; hat erbrochen] Substantiv | wymiotynoun |
| Erbrochenes Substantiv | wymiocinynoun |
| brechen [brach; hat gebrochen] Verb | popsućverb złamaćverb łamaćverb |
| Brechen [brach; hat gebrochen] Substantiv | uchybienienoun |
| kriechen [kroch; ist gekrochen] Verb | czołgać sięverb pełzać(pejoratywnie, pejoratywny) zachowywać się w sposób szczególnie uległy pełzaćverb pełzaćverb |
| Kriechen [kroch; ist gekrochen] Substantiv | pełzanie(rzeczownik odczasownikowy) od pełzać pełzanie(technologia, technika, techniczny) (geologia, geologiczny) powolne zwiększanie się odkształceń materiału poddanego długotrwałemu obciążeniu; |
| riechen [roch; hat gerochen] Verb | czućverb wąchaćverb |
| riechen [roch; hat gerochen] Phrase | pachnąćphrase woniećphrase |
| rächen [rächte; hat gerächt, gerochen] Verb | brać odwetverb mścićverb odgrywaćverb pomścićverb |
| heiligsprechen [sprach heilig; hat heiliggesprochen] Verb | kanonizować(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oficjalnie ogłaszać kogoś świętym |
| hervorbrechen [brach hervor; ist hervorgebrochen] Verb | dobywaćverb wybuchaćverb |
| losbrechen [brach los; hat losgebrochen] Verb | odłamywaćverb rozpętać sięverb |
| seligsprechen [sprach selig; hat seliggesprochen] Verb | beatyfikować(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oficjalnie ogłaszać kogoś błogosławionym |
| Spitzen- | durchbrochen Adjektiv | ażurowyadjective |
| standhaft | unerschütterlich | ungebrochen Adjektiv | niezłomnyadjective |
