du w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| Dudypta Substantiv | Dudypta(geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rzeka w azjatyckiej części Rosji w Kraju Krasnojarskim, prawy dopływ Piasiny; |
| Duell | Zweikampf Substantiv | pojedyneknoun |
| duellieren [duellierte; hat duelliert] Verb | pojedynkowaćverb |
| das Duett [des Duett(e)s; die Duette] Substantiv | duet(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) zespół muzyczny złożony z dwóch osób |
| der Duft [des Duft(e)s; die Düfte] Substantiv | woń(chemia, chemiczny) bodziec działający na zmysł powonienia |
| duftend Adjektiv | pachnącyadjective |
| Duftkerze | |
| Dugong | |
| Duisburg Substantiv | Duisburg(geografia, geograficzny) (administracja) miasto położone w zachodniej części Niemiec, w Zagłębiu Ruhry; |
| Duisburger Substantiv | duisburczyknoun |
| Duisburger Adjektiv | duisburskiadjective |
| Duisburgerin Substantiv | duisburkanoun |
| Dukat Substantiv | dukat(historia, historyczny, historycznie) złota moneta używana w Europie od XIII do XIX w.; |
| der Duktus [des Duktus; —] Substantiv | charakter pismanoun sposób rysowanianoun |
| Duktus | Schriftzug Substantiv | dukt(przestarzałe, przestarzały) ogólny wygląd liter w piśmie odręcznym lub w druku, (także, też) sposób rysowania |
| dulden | tolerieren Verb | tolerowaćverb |
| die Duldung [der Duldung; die Duldungen] Substantiv | pobyt tolerowanynoun tolerowanienoun |
| Dulzian | |
| dumm [dümmer; am dümmsten] Substantiv | debil(potocznie, potoczny) (obraźliwie) osoba mało inteligentna debil(przestarzałe, przestarzały) (medycyna, medyczny) osoba upośledzona umysłowo w stopniu lekkim; |
| dumm [dümmer; am dümmsten] Adjektiv | durnyadjective frajerski(potocznie, potoczny) ujawniający fakt bycia nowicjuszem ośliadjective |
| dumm [dümmer; am dümmsten] Adverb | głupioadverb |
| dumm wie Bohnenstroh Adjektiv | głupi jak but(przenośnie, przenośnia) (pogardliwie, pogardliwy) bardzo, beznadziejnie głupi |
| dumm | töricht | albern Adjektiv | głupiadjective |
| die Dummheit [der Dummheit; die Dummheiten] Substantiv | duby smalonenoun głupotanoun głupstwonoun głupstwonoun koszałki-opałki(potocznie, potoczny) głupstwa, brednie, rzeczy zmyślone koszyczki-opałeczki(regionalizm, regionalny) głupstwa, brednie, rzeczy zmyślone pierdoły(potocznie, potoczny) (pospolicie) rzeczy mało ważne, głupstwa, dyrdymałki, bzdury; (zobacz) pierdoła |
| der Dummkopf [des Dummkopf(e)s; die Dummköpfe] Substantiv | głupek(potocznie, potoczny) (obraźliwie) ktoś głupi nieuknoun prostaczek(książkowy) ktoś niewykształcony, ubogi |
