słownik Łacino-Polski »

distinctus w języku polskim

ŁacinaPolski
distinctus noun

rewianoun
widowisko rozrywkowe o bogatej oprawie scenograficznej

distinctus [distincta, distinctum] adjective

oddzielnyadjective
taki, który stanowi samodzielną całość

osobnyadjective
oddzielony, oddalony od innych, mający specjalne przeznaczenie

indistinctus [indistincta, indistinctum] adjective

niewyraźnyadjective
taki, któremu brakuje wyrazistości, niezbyt dobrze widzialny, słyszalny lub odczuwalny