Polish | German |
---|---|
język staro-wysoko-niemiecki phrase | das Althochdeutsch [des Althochdeutsch/Hochdeutschs; —]Phrase |
język średnio-wysoko-niemiecki noun | das Mittelhochdeutsch [des Mittelhochdeutsch(s), des Mittelhochdeutschen; —]Substantiv |
język (anatomia, anatomiczny) mięsień znajdujący się w jamie ustnej lub gębowej, pełniący funkcję narządu smaku, ułatwiający jedzenie, a u ludzi także mówienie; noun | Zunge | SpracheSubstantiv |
język (informatyka, informatyczny) zbiór rozkazów i reguł ich łączenia sterujących pracą komputera; noun | Sprache | ZungeSubstantiv |
język (językoznawstwo, językoznawczy) zbiór słów, reguł gramatycznych, zasad wymowy, idiomów, umożliwiający porozumiewanie się osób znających ten zbiór; noun | Sprache | ZungeSubstantiv |
język noun część buta osłaniająca stopę pod sznurówką | die Zunge [der Zunge; die Zungen]Substantiv |
język noun część języka (1.2), obejmująca tylko terminy z jednej dziedziny wiedzy; (także, też) konkretny wariant danego języka (1.2), wydzielony geograficznie, środowiskowo lub stylistycznie | die Sprache [der Sprache; die Sprachen]Substantiv |
niemiecki (językoznawstwo, językoznawczy) język używany w Niemczech, Austrii i części Szwajcarii (język niemiecki); noun | Deutsch | deutschSubstantiv |
niemiecki adjective związany z Niemcami, dotyczący Niemców lub Niemiec | deutsch | DeutschAdjektiv |
język wernakularny (językoznawstwo, językoznawczy) niestandardowy język określonej populacji; noun | Vernakularsprache | VernakulärspracheSubstantiv |
język prasłowiański | |
Język zachodniosłowiański | |
język słowiański | |
język irlandzki adjective | Irisch [irischer; am irischsten]Adjektiv |
Język serbski adjective | Serbisch [serbischer; am serbischsten]Adjektiv |
język malgaski adjective | Madagassisch [madagassischer; am madagassischsten]Adjektiv |
język tonalny | |
język ojczysty (językoznawstwo, językoznawczy) język przyswojony jako pierwszy w otoczeniu, w którym się wychowuje; noun | Muttersprache | ErstspracheSubstantiv |
język angielski adjective | Englisch [englischer; am englischsten]Adjektiv |
język syryjski adjective | Syrisch [syrischer; am syrischsten]Adjektiv |
Język wu | |
język misyjny (językoznawstwo, językoznawczy) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) język wybrany lub utworzony do prowadzenia w nim działalności misjonarskiej lub misyjnej noun | MissionsspracheSubstantiv |
język afrykanerski phrase | das Afrikaans [des Afrikaans; —] (aus niederländischen Dialekten entstandene Sprache der Buren in Südafrika)Phrase |
język maltański phrase | das MaltesischPhrase |
Język manx | |
język słoweński adjective | Slowenisch [slowenischer; am slowenischsten]Adjektiv |
język beludżi adjective | BelutschischAdjektiv |
język młodzieży phrase | die Jugendsprache [der Jugendsprache; die Jugendsprachen]Phrase |
język sakralny (językoznawstwo, językoznawczy) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) język tekstów i ceremonii religijnych noun | SakralspracheSubstantiv |
język ciała noun ogół niewerbalnych komunikatów przekazywanych między ludźmi lub zwierzętami; | die Körpersprache [der Körpersprache; —]Substantiv |
język potoczny noun | die Umgangssprache [der Umgangssprache; die Umgangssprachen]Substantiv |
język książkowy phrase | die Literatursprache [der Literatursprache; die Literatursprachen]Phrase |
język włoski adjective | Italienisch [italienischer; am italienischsten]Adjektiv |
język laotański adjective | LaotischAdjektiv |
język indoeuropejski | |
język literacki (językoznawstwo, językoznawczy) język standardowy, język ogólny (odmiana języka przeciwstawiana niskoprestiżowym dialektom i socjolektom) noun | Literatursprache | SchriftspracheSubstantiv |
język etruski adjective | EtruskischAdjektiv |
język pidżynowy (językoznawstwo, językoznawczy) mowa pomocnicza powstała w wyniku kontaktu grup posługujących się wzajemnie niezrozumiałymi językami, charakteryzująca się uproszczoną strukturą gramatyczną i ograniczonym słownictwem, służąca danemu społeczeństwu jako drugi język; noun | Pidgin | PidginspracheSubstantiv |
język monocentryczny (językoznawstwo, językoznawczy) język, któremu można przypisać tylko jedną formę standardową; noun | monozentrische SpracheSubstantiv |
język semicki |