laut hollandul

Német	Holland
der Laut [des Lauts, des Lautes; die Laute] Substantiv	galmm geluidm geruchtm klank [klanken]m
laut [lauter; am lautesten] Adjektiv	hardbijvoeglijk naamwoord hardopbijvoeglijk naamwoord luidbijvoeglijk naamwoord luidruchtigbijvoeglijk naamwoord
die Laute [der Laute; die Lauten] Substantiv	luitsubstantief
lauten [lautete; hat gelautet] Verb	luidenwerkwoord
die Lautlehre [der Lautlehre; die Lautlehren] Substantiv	fonetieksubstantief klankleersubstantief
lautlos Adjektiv	stilletjesbijvoeglijk naamwoord
kleinlaut [kleinlauter; am kleinlautesten] Adjektiv	deemoedigbijvoeglijk naamwoord nederigbijvoeglijk naamwoord onderdanigbijvoeglijk naamwoord
unlauter [unlauterer; am unlautersten] Adjektiv	morsigbijvoeglijk naamwoord onreinbijvoeglijk naamwoord smerigbijvoeglijk naamwoord viesbijvoeglijk naamwoord vuilbijvoeglijk naamwoord
gleichlautend Adjektiv	gelijkluidendbijvoeglijk naamwoord
Mitlauter	consonant medeklinkerm
der Umlaut [des Umlauts, des Umlautes; die Umlaute] Substantiv	umlautm

Korábban kerestél rá