język niemiecki németül
| Lengyel | Német |
|---|---|
| język staro-wysoko-niemiecki phrase | das Althochdeutsch [des Althochdeutsch/Hochdeutschs; —]Phrase |
| język średnio-wysoko-niemiecki noun | das Mittelhochdeutsch [des Mittelhochdeutsch(s), des Mittelhochdeutschen; —]Substantiv |
| język (anatomia, anatomiczny) mięsień znajdujący się w jamie ustnej lub gębowej, pełniący funkcję narządu smaku, ułatwiający jedzenie, a u ludzi także mówienie; noun | Zunge | SpracheSubstantiv |
| język (informatyka, informatyczny) zbiór rozkazów i reguł ich łączenia sterujących pracą komputera; noun | Sprache | ZungeSubstantiv |
| język (językoznawstwo, językoznawczy) zbiór słów, reguł gramatycznych, zasad wymowy, idiomów, umożliwiający porozumiewanie się osób znających ten zbiór; noun | Sprache | ZungeSubstantiv |
| język noun część buta osłaniająca stopę pod sznurówką | die Zunge [der Zunge; die Zungen]Substantiv |
| język noun część języka (1.2), obejmująca tylko terminy z jednej dziedziny wiedzy; (także, też) konkretny wariant danego języka (1.2), wydzielony geograficznie, środowiskowo lub stylistycznie | die Sprache [der Sprache; die Sprachen]Substantiv |
| niemiecki (językoznawstwo, językoznawczy) język używany w Niemczech, Austrii i części Szwajcarii (język niemiecki); noun | Deutsch | deutschSubstantiv |
| niemiecki adjective związany z Niemcami, dotyczący Niemców lub Niemiec | deutsch | DeutschAdjektiv |
| język regionalny (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (językoznawstwo, językoznawczy) mowa tradycyjnie używana na terenie państwa przez mniejszą liczebnie od reszty grupę obywateli, różniąca się od oficjalnego języka urzędowego oraz niebędąca ani dialektem oficjalnego języka tego państwa, ani językiem migrantów; noun | RegionalspracheSubstantiv |
| język kultowy | |
| język rytualny | |
| język angielski adjective | Englisch [englischer; am englischsten]Adjektiv |
| język afrykanerski phrase | das Afrikaans [des Afrikaans; —] (aus niederländischen Dialekten entstandene Sprache der Buren in Südafrika)Phrase |
| Język manx | |
| język maltański phrase | das MaltesischPhrase |
| język słoweński adjective | Slowenisch [slowenischer; am slowenischsten]Adjektiv |
| język sakralny (językoznawstwo, językoznawczy) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) język tekstów i ceremonii religijnych noun | SakralspracheSubstantiv |
| język słowiański | |
| język pisany (językoznawstwo, językoznawczy) reprezentacja języka mówionego za pomocą pisma; noun | die Schriftsprache [der Schriftsprache; die Schriftsprachen]Substantiv |
| język beludżi adjective | BelutschischAdjektiv |
| język potoczny noun | die Umgangssprache [der Umgangssprache; die Umgangssprachen]Substantiv |
| język obcy (językoznawstwo, językoznawczy) język inny niż język ojczysty noun | die Fremdsprache [der Fremdsprache; die Fremdsprachen]Substantiv |
| język zachodniogermański | |
| Język gyyz | |
| język osobniczy (językoznawstwo, językoznawczy) zbiór indywidualnych cech mowy danego rozmówcy; noun | IndividualspracheSubstantiv |
| język irlandzki adjective | Irisch [irischer; am irischsten]Adjektiv |
| Język szwedzki noun | das Schwedisch [des Schwedisch(s), des Schwedischen; —]Substantiv |
| język kreolski (językoznawstwo, językoznawczy) uproszczona mowa powstała w wyniku kontaktu grup posługujących się wzajemnie niezrozumiałymi językami, w odróżnieniu od pidżynu charakteryzująca się ustabilizowanym systemem gramatycznym i dobrze wypracowanym słownictwem, służąca danemu społeczeństwu jako język etniczny; noun | Kreol | KreolspracheSubstantiv |
| język malgaski adjective | Madagassisch [madagassischer; am madagassischsten]Adjektiv |
| język włoski adjective | Italienisch [italienischer; am italienischsten]Adjektiv |
| język kościelny | |
| język lapoński | |
| język syryjski adjective | Syrisch [syrischer; am syrischsten]Adjektiv |
| język mieszany (językoznawstwo, językoznawczy) mowa powstała na skutek wymieszania dwóch lub większej liczby języków; noun | die Mischsprache [der Mischsprache; die Mischsprachen]Substantiv |
| język polski adjective | Polnisch [polnischer; am polnischsten]Adjektiv |
| język abchaski | |
| język roboczy | |
| język młodzieży phrase | die Jugendsprache [der Jugendsprache; die Jugendsprachen]Phrase |
| język standardowy (językoznawstwo, językoznawczy) prestiżowa odmiana danego języka, pełniąca funkcję normy ogólnoetnicznej, stawiana w opozycji do wernakularnych form języka noun | Standardsprache | Einheitssprache | Hochsprache | Literatursprache | SchriftspracheSubstantiv |
