German-Dutch dictionary »
willig meaning in Dutch
| German | Dutch |
|---|---|
| willig [williger; am willigsten] Adjektiv | gewilligbijvoeglijk naamwoord vrijwilligbijvoeglijk naamwoord |
| einwilligen [willigte ein; hat eingewilligt in +AKK] Verb | |
| bereitwillig [bereitwilliger; am bereitwilligsten] Adjektiv | attentbijvoeglijk naamwoord bereidwilligbijvoeglijk naamwoord gaarnebijvoeglijk naamwoord graagbijvoeglijk naamwoord metgenoegenbijvoeglijk naamwoord toeschietelijkbijvoeglijk naamwoord |
| freiwillig [freiwilliger; am freiwilligsten] Adjektiv | vrijwilligbijvoeglijk naamwoord |
| mutwillig [mutwilliger; am mutwilligsten] Adjektiv | dartelbijvoeglijk naamwoord olijkbijvoeglijk naamwoord ondeugendbijvoeglijk naamwoord schalksbijvoeglijk naamwoord schelmsbijvoeglijk naamwoord |
| mutwillig sein | dartelenwerkwoord stoeienwerkwoord |
| unwillig Adjektiv | verontwaardigdbijvoeglijk naamwoord |
| zuwilligen | goedvindenwerkwoord toegevenwerkwoord toestemmenwerkwoord |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »