German-Dutch dictionary »
weil meaning in Dutch
| German | Dutch |
|---|---|
| weil | doordatvoegwoord omdatvoegwoord vermitsvoegwoord |
| die Weile [der Weile; —] Substantiv | duursubstantief tijdsduursubstantief |
| weilen [weilte; hat geweilt] Verb | |
| einstweilen Adverb | daarentegenbijwoord inmiddelsbijwoord intussenbijwoord vastbijwoord voorlopigbijwoord zolangbijwoord |
| einstweilig | vooralsnogbijwoord vooreerstbijwoord voorlopigbijvoeglijk naamwoord voorshandsbijwoord |
| nächtlicherweile | |
| sich langweilen | |
| verweilen [verweilte; hat verweilt] Verb | |
| zeitweilig Adjektiv | afentoebijvoeglijk naamwoord bijtijdenwijlenbijvoeglijk naamwoord bijwijlenbijvoeglijk naamwoord nuendanbijvoeglijk naamwoord vantijdtottijdbijvoeglijk naamwoord |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »