English-Dutch dictionary »

strange meaning in Dutch

EnglishDutch
strange [stranger, strangest] (belonging to another country, foreign)
adjective
[UK: streɪndʒ]
[US: ˈstreɪndʒ]

buitenlandsbijvoeglijk naamwoord

uitheemsbijvoeglijk naamwoord

strange [stranger, strangest] (in quantum mechanics)
adjective
[UK: streɪndʒ]
[US: ˈstreɪndʒ]

strangebijvoeglijk naamwoord

strange [stranger, strangest] (not normal)
adjective
[UK: streɪndʒ]
[US: ˈstreɪndʒ]

raarbijvoeglijk naamwoord

vreemdbijvoeglijk naamwoord

strange [stranger, strangest] (not yet part of one’s experience)
adjective
[UK: streɪndʒ]
[US: ˈstreɪndʒ]

onbekendbijvoeglijk naamwoord

strange bird (an unusual person)
noun

vreemde vogelsubstantief
{m}

stranger [strangers] (outsider or foreigner, see also: foreigner)
noun
[UK: ˈstreɪn.dʒə(r)]
[US: ˈstreɪn.dʒər]

buitenlandersubstantief
{m}

buitenlandsesubstantief
{f}

stranger [strangers] (person whom one does not know)
noun
[UK: ˈstreɪn.dʒə(r)]
[US: ˈstreɪn.dʒər]

vreemde [vreemden]substantief
{m} {f}

vreemdelingsubstantief
{m}

vreemdelingesubstantief
{f}

stranger [strangers] noun
[UK: ˈstreɪn.dʒə(r)]
[US: ˈstreɪn.dʒər]

buitenstaandersubstantief
{m}

estrange [estranged, estranging, estranges] (cause to feel less close or friendly; alienate)
verb
[UK: ɪ.ˈstreɪndʒ]
[US: e.ˈstreɪndʒ]

vervreemdenwerkwoord

estrange [estranged, estranging, estranges] (remove from an accustomed place or set of associations)
verb
[UK: ɪ.ˈstreɪndʒ]
[US: e.ˈstreɪndʒ]

ontwortelenwerkwoord

estrangement [estrangements] (the act of alienating)
noun
[UK: ɪ.ˈstreɪndʒ.mənt]
[US: ə.ˈstreɪndʒ.mənt]

vervreemdingsubstantief
{m}