heim betekenis in Nederlands
| Duits | Nederlands |
|---|---|
| das Heim [des Heims, des Heimes; die Heime] Substantiv | |
| heim Adverb | thuisbijwoord |
| die Heimat [der Heimat; die Heimaten] Substantiv | vaderlandsubstantief |
| das Heimchen [des Heimchens; die Heimchen] Substantiv | |
| heimlich [heimlicher; am heimlichsten] Adjektiv | clandestienbijvoeglijk naamwoord geheimbijvoeglijk naamwoord heimelijkbijvoeglijk naamwoord verborgenbijvoeglijk naamwoord verdektbijvoeglijk naamwoord verkaptbijvoeglijk naamwoord verscholenbijvoeglijk naamwoord verstolenbijvoeglijk naamwoord verstoptbijvoeglijk naamwoord |
| heimtückisch [heimtückischer; am heimtückischsten] Adjektiv | boosaardigbijvoeglijk naamwoord dubbelhartigbijvoeglijk naamwoord hatelijkbijvoeglijk naamwoord kwaadaardigbijvoeglijk naamwoord snoodbijvoeglijk naamwoord tekwadertrouwbijvoeglijk naamwoord trouweloosbijvoeglijk naamwoord valsbijvoeglijk naamwoord verraderlijkbijvoeglijk naamwoord |
| das Heimweh [des Heimwehs; —] Substantiv | |
| geheim [geheimer; am geheimsten] Adjektiv | geheimbijvoeglijk naamwoord heimelijkbijvoeglijk naamwoord verborgenbijvoeglijk naamwoord verstolenbijvoeglijk naamwoord |
| Arnheim | Arnhemsubstantief |
| Arnheimer | |
| daheim | |
| einheimisch Adjektiv | binnenlandsbijvoeglijk naamwoord inheemsbijvoeglijk naamwoord inlandsbijvoeglijk naamwoord |
| das Fremdenheim [des Fremdenheimes|Fremdenheims; die Fremdenheime] Substantiv | |
| das Geheimnis [des Geheimnisses; die Geheimnisse] Substantiv |
