eitel betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
eitel [eitler; am eitelsten] Adjektiv	ijdelbijvoeglijk naamwoord nietigbijvoeglijk naamwoord onbelangrijkbijvoeglijk naamwoord
die Eitelkeit [der Eitelkeit; (Plural selten:) die Eitelkeiten] Substantiv	ijdelheidsubstantief abwertend nietigheidsubstantief abwertend
der Scheitel [des Scheitels; die Scheitel] Substantiv	kruinm
vereiteln [vereitelte; hat vereitelt] Verb	debodeminslaanv

Zoek geschiedenis