Germană | Poloneză |
---|---|
anthropo- | antropo-pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z człowiekiem |
anthropogen [anthropogener; am anthropogensten] Adjektiv | antropogenicznyadjective |
der Anthropologe [des Anthropologen; die Anthropologen] Substantiv | antropolog(antropologia, antropologiczny) (biologia, biologiczny) badacz rozwoju i zróżnicowania jednostek ludzkich, gatunku ludzkiego oraz ludzkich społeczności; |
Anthropologie | Menschenkunde Substantiv | antropologia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) nauka o człowieku; |
anthropologisch Adjektiv | antropologicznyadjective |
anthropometrisch Adjektiv | antropometrycznyadjective |
anthropomorphisieren | |
der Anthropomorphismus [des Anthropomorphismus; die Anthropomorphismen] Substantiv | antropomorfizmnoun |
Anthroponomastik Substantiv | antroponomastyka(językoznawstwo, językoznawczy) nauka o antroponimach |
Anthroponym Substantiv | antroponim(językoznawstwo, językoznawczy) osobowa nazwa własna |
Anthropophagie Substantiv | antropofagia(książkowy) ludzki kanibalizm, ludożerstwo |
die Anthropophobie [der Anthropophobie] Substantiv | antropofobia(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) (u ludzi i zwierząt) niechęć lub chorobliwy lęk przed ludźmi; |
die Anthroposophie [der Anthroposophie; —] Substantiv | antropozofianoun |
anthroposophisch Adjektiv | antropozoficznyadjective |
anthropozentrisch [anthropozentrischer; am anthropozentrischsten] Adjektiv | antropocentrycznyadjective |
der Anthropozentrismus Substantiv | antropocentryzm(filozofia, filozoficzny) przekonanie, wedle którego człowiek to ośrodek świata, a wszystko w przyrodzie dzieje się ze względu na niego antropocentryzmnoun |
Anthropozän Substantiv | antropocen(neologizm) (geologia, geologiczny) epoka geologiczna zdominowana przez wpływ człowieka; |