Deutsch | Türkisch |
---|---|
der Funke [des Funkens; die Funken] Substantiv m | kıvılcımnoun |
funkeln [funkelte; hat gefunkelt] Verb | parıldamakverb |
funken [funkte; hat gefunkt] Verb | kıvılcımverb |
der Funk [des Funks, des Funken, des Funk/des Funks(Funks), der Funk(Funks); —, die Fünke, die Funken, die Funk, die Funks] Substantiv | telsiznoun |
der Funker [des Funkers; die Funker] Substantiv | telsizcinoun |
der Rundfunk [des Rundfunks, des Rundfunkes; —] Substantiv m | radyonoun |